Soms heeft iemand opeens behoefte aan wat extra aandacht. Ook al heb je tot nu toe al meer dan genoeg gehad en was dat ook nog verdiend. Je zet twee flesjes coca cola uit beeld tijdens je persconferentie en de hele pers heeft het over niets anders meer. Doel bereikt. De aandacht is voor Ronaldo. Ik richtte toen mijn aandacht op coca cola. Waarom twee flesjes cola uit beeld zetten? Mogen we het soms niet meer drinken? Dat er veel suiker inzit, weten we inmiddels allemaal en dat het beter is er niet teveel van te drinken weten we ook. Ik dacht aan heel iets anders.
Als kind had ik veel last van oorpijn. Toen ik een jaar of zes was, kreeg ik een dubbele middenoorsteking. De dokter werd erbij geroepen, ook al was het avond. Ik werd uit mijn bed gehaald, naar beneden gedragen en op de eettafel gelegd. Mijn oren moesten doorgeprikt. Zonder verdoving. Mijn vader en moeder moesten ervoor zorgen dat ik stil bleef liggen. Na een kwartiertje was het gebeurd. De dokter pakte zijn spullen weer in en vertrok. Ik weet dat ik héél hard geschreeuwd heb. De ontzettende pijn die ik toen had, zal ik me altijd blijven herinneren. Maar onlosmakelijk verbonden met dit moment is het glazen flesje cola dat ik toen van mijn moeder kreeg en bij mijn vader op schoot heb opgedronken. Wat een enorme verwennerij. ‘Zomaar’ een flesje cola op een doordeweekse dag. Ik voelde me getroost en o zo veilig.
Jaren later kwam de cola weer in mijn leven. Eerst heel kort, toen iemand mij cola gaf omdat ik misselijk was. Het zou helpen en dat deed het ook. Handig. Daarna zou het drankje nog een andere rol krijgen.
Ik ging hardlopen en zeker in het begin verslond ik de artikelen over de juiste trainingsopbouw, ademende kleding, goede schoenen en de beste sportdrank. Na enige tijd stond de marathon op het programma. ik sloeg de literatuur er weer op na want wat zeiden ze nu ook alweer over sportdrank? Ja, het stond er echt. Cola was een goede sportdrank. Wel aangevuld met een theelepeltje zout. En het liefst de avond voor de training of loop klaargezet, zodat de prik eruit was. Het werkte geweldig bij mij. Ik heb heel wat kilometers op het drankje gelopen. Straks, als ik weer aan de lange duurlopen begin, is mijn rugzak ook dan gevuld met cola zonder prik en met een schepje zout.
Ronaldo had wat extra aandacht nodig en gebruikte daar coca cola voor. Dat moet hij niet meer doen. Dat kan hij veel beter met een voetbal. Maar ik wil hem wel bedanken. Zijn actie deed mij denken aan een andere kant van cola, aan troost en lekker lopen.