15 maart 2020
De geruchten waren er al dagen van te voren. Nederland zou zondag om 18.00 uur zeker op slot gaan. Maar ja, het was de verjaardag van mijn zoon en dan wil je hem toch feliciteren. Terwijl corona bezig was ons land te bezetten, stapten wij in de auto op weg naar Loenen. Een grote pan met kip in rode wijnsaus in de achterbak. Daar is hij gek op.
Wat ik niet goed in beeld had, was de volslagen paniek die enkele dagen eerder bij veel mensen was losgebarsten. Er werd gehamsterd alsof we aan de vooravond stonden van een acute sprinkhanenplaag die al onze levensmiddelen in een mum van tijd zou doen verdwijnen. Zelfs het wc-papier zou worden verorberd. En wat doet de mens? Die gaat hamsteren. Binnen no time verdwenen wc-papier, meel, pasta’s, blikken met bonen en paracetamol uit de schappen. Een kaalgevreten vlakte bleef achter. Hoezo sprinkhanen?
J. werkt bij AH. Toen we bij zijn huis aankwamen, deed L, zijn vrouw, open en zei dat J. nog een paar minuten voor zijn werk bezig was omdat de operatie ‘aanvullen van alle spullen die zijn gehamsterd’ een enorme klus was. Wij konden hem nog net even feliciteren. Daarna ging hij weer met grote stappen naar boven, verder met bellen, overleggen, weer bellen, weer overleggen en ga zo maar door. De kip heeft hij wel gegeten maar niet geproefd. Het toetje sloeg hij over. Daar was hij te onrustig voor. Zijn telefoon kon elk moment weer klinken.
Uren later, toen wij al lang weg waren, was de klus geklaard. Het wc-papier en al het andere kwam weer in de vakken.
J. was een jaartje ouder. Het begin van een bizarre tijd.