Een paar jaar geleden zijn ze deze kant opgekomen. Ze missen hun familie, vrienden en kennissen. Die zitten in Turkije. Ver weg. Er is weinig contact. Contact dat ze juist in deze tijd zo nodig hebben. Nodig om met elkaar te praten en te lachen en te eten als de zon weer onder is. Contact om je weer even veilig en geborgen te voelen. Ze zijn met z’n vieren. Yasar, Kamile, Alp en Elif.
Het is begonnen met Nederlandse les. Er was geen plaats meer op de cursus van de gemeente. Ik bood aan om ze te helpen bij het leren van een voor hen zo moeilijke taal. Toen er wel een plaats kwam, waren we intussen vrienden. Stoppen kwam in mijn hoofd niet op. Bijna elke week ga ik naar ze toe. Met veel plezier.
Het is zaterdag tweeëntwintig maart. Onze Turkse vrienden hebben de Ramadan er bijna opzitten. Nog acht dagen. Harry en ik krijgen een uitnodiging om een Iftar maaltijd met hen te delen. Hoe leuk is dat. Ook mijn kinderen en kleinkinderen mogen komen. Mijn oudste zoon met vrouw en kinderen hebben tijd en schuiven graag aan. Net als Bart, een vriend en oud-docent Nederlands die ook bij het gezin is gebleven nadat hij mijn lessen ‘tijdelijk’ in de vakantie had overgenomen.
Yasar en Alp staan ons bij de deur op te wachten. Als we binnenkomen is de tafel al prachtig gedekt. Om vijf voor zeven is de zon onder en mogen we plaatsnemen. Het is één groot feest. K heeft een geweldige maaltijd bereid. We zijn met lieve mensen, er zijn grappen, knuffels, complimenten. Alles in het Turks, Nederlands of Engels. De kleinkinderen doen het geweldig. Ze voelen zich duidelijk op hun gemak.
Het is al laat als we naar huis willen gaan. Maar ho, zegt Yasar, wacht. Met een grote lach op zijn gezicht benoemt hij snel Bart, Harry en mij als afwasgroep. Reden? Hij moet altijd de afwas doen. Elke dag. vanavond heeft hij gewoon geen zin. Kamile weet niet wat ze hoort. Alp en Elif reageren verontwaardigd. ‘Jij afwassen? Hoezo? We hebben een vaatwasser. Alleen de pannen zijn voor jou, maar die doe je ook nooit.’ Iedereen schiet in de lach. Grap geslaagd!
Het was een prachtige avond met vrienden, familie en samen eten. Een heel klein beetje net als thuis.