Het is grijs, grauw en nat. De kerstboom is weg. Vanochtend lag er sneeuw maar nu regent het. Zoals voorspeld. De hele dag regen. Er zijn nauwelijks mensen buiten. De enkeling die zich buiten waagt is van top tot teen ingepakt in een doorgaans zwart of grijs regenpak. Met het hoofd naar beneden trotseren ze de zoveelste grijze natte dag. Elke dag naar buiten. Minstens een half uur. Schijnt goed voor je te zijn. Het scheelt als je een hond hebt. Dan moet je wel.
De somberte van buiten komt naar binnen. Daar is het net zo somber en grijs. Veel mensen zitten naar buiten de staren. Het helpt als je een goed boek hebt of van puzzelen houdt. Het nieuws meldt zojuist dat de vrijgezellen vandaag en masse op de dating sites zitten op zoek naar liefde. Ik schiet in de lach. Vast een leuk tijdverdrijf. Een vrolijke noot in het grijs.
Er komt een foto binnen op mijn telefoon. Mijn jongste zoon met mijn twee kleindochters (zeven en vijf jaar oud) lachen me vrolijk toe vanuit de trein. Dagje Utrecht, staat eronder. ‘als je in de buurt bent…’ Houten is altijd in de buurt van Utrecht, zeker als je zoon en kleindochters daar rondlopen. Ik heb ook een regenpak. Zwarte broek, oranje jack. Levendige noot in het grijs. Ik spring op de fiets.
De grijze wolken in mijn hoofd beginnen op te klaren. In de regen fietsen is niet erg maar dat wist ik al. Even later komen er twee vrolijke meisjes naar me toe rennen. Oma! hoor ik. Ze hebben geen last van grijs, grauw en nat weer. Het maakt ze totaal niet uit wat voor weer het is. Ze rennen en vliegen door het leven en nemen het zoals het komt. Mijn twee lieve hondjes. Ze zorgen altijd voor de zon ook al zegt het weerbericht iets heel anders.