Cato loopt met een stralend gezicht tussen haar klasgenootjes naar buiten. Op zoek naar mijn gezicht en het moment dat we elkaar in het oog hebben. Een brede glimlach als resultaat. Even later volgt Faye. Op precies dezelfde manier. De rugzakken bungelen ergens halverwege hun benen, hun jassen slepen over de grond. Veel te veel te dragen. De zon schijnt. We lopen naar huis. Zelfs dat vinden ze niet erg. Precies op de helft een ijssalon. Een hoorntje met mango en een met aardbei graag. Allebei met marsh mellows. Oma is er weer.
‘Oma, ik ga weer op tekenles en Faye ook.’ Goed nieuws. Cato doet niets liever dan tekenen. ‘En morgen mag het zwembadje in de tuin opgezet’ doet Faye een duit in het zakje. Er waait een koude wind. Ik moet er niet aan denken. Voor vandaag is er nog niets aan de hand. Het zwembadje zit nog veilig in de doos. Het plan in het hoofd van Faye. Want vergeten doet ze niets.
De volgende ochtend schijnt de zon. Cato vraagt of het morgen maandag is. De tekenles lonkt. De tekeningen van de vorige cursus worden alvast verzameld. Ze vertelt dat de lessen nu door een oud omaatje in Nieuwersluis gegeven worden en dat ze gebracht en gehaald worden door iemand van de B (buitenschoolse opvang). Faye sleept het zwembadje de kamer in. Het is zaterdag, zonnig en fris. Er is geen ontkomen aan. Het plan moet uitgevoerd. De badpakken zijn al aan. Het nieuws verspreidt zich snel over het hofje. Er komen meer kinderen die een eerste ‘duik’ willen nemen. Ik leg extra dikke handdoeken en dikke truien klaar. Voor erna. Faye is dolgelukkig. Het water is ijskoud, het weer ook, maar ze staat er. Ze moet en ze zal ‘zwemmen’. Ze laat zich niet kennen en gaat languit in het water liggen. Twee seconden. Hooguit. Maar toch…. De anderen zijn niet verder gekomen dan één teen. Laat de zomer maar komen.
De tekeningen zitten intussen keurig in een map. Klaar om maandag mee te nemen. Nog een nachtje slapen. Cato kan bijna over niets anders praten. Vanavond droomt ze vast over koetsen en prinsessen die ook naar tekenles gaan. De volgende dag is het oude dametje in Nieuwersluis haar vorige lerares uit Loenen en de ‘iemand van de B’ niet een koets of een prinses, maar haar mama. De tekenles is geslaagd. Kijk maar naar de foto.