Kloosjes

Mw S zat wat somber op het bankje voor het medisch centrum te wachten in de zon. Ze voelt zich al een tijd niet lekker. Ze zit in een traject voor een maagverkleiningoperatie en dat valt haar zwaar. Twee jaar geleden heeft ze hetzelfde traject gevolgd. Helaas stopte dat omdat de artsen het op het laatst toch niet aandurfden met haar. Het had iets met haar bloed te maken. Nu staan inmiddels alle seinen op groen en is ze op een wachtlijst gezet. Ze heeft geen idee hoe lang ze nog moet wachten.

“Ga je alsjeblieft morgen met me mee, dan weet je precies wat er aan de hand is met mij. Dat wil ik heel graag .Please, please, please!” De tranen staan in haar ogen. Ik heb morgen een wandelafspraak staan, maar ik kan niet weigeren. Ik ga mee.

Ze zit weer op haar bankje op mij te wachten, in de zon. Het is vijf voor half twee. Samen gaan we naar boven, naar de wachtkamer. De dokter haalt ons op en bespreekt met haar de stand van zaken rond haar diabetes. Hij is begrijpend en aardig maar over de stand van zaken rond de wachtlijst kan hij niets vertellen. Het is eigenlijk al fijn om gewoon op de wachtlijst te staan, daar komt het op neer.

Door naar de volgende afspraak, naar de psycholoog. Wat gezellig dat u meekomt, zegt hij tegen mij. Mw S vertelt dat ze somber is en slecht slaapt. Ze maakt zich zorgen. “Zorgen? U staat toch op de wachtlijst? Dat is toch fijn? Ja, het gaat in deze Coronatijd wel heel lang duren voordat u aan de beurt bent, maar ja in de tussentijd kunt u toch leuke dingen gaan doen en aan uw conditie werken? Houdt u van handwerkjes? Dat is vast iets voor u, of lekker naar buiten naar de mooie lentebloemen kijken. Het is zo mooi buiten. En dan gaat u ook allemaal gezonde dingen eten, zodat u meteen wat kilo’s kwijtraakt. Dat kan geen kwaad want u bent best zwaar. Daar voelt u zich ook veel beter bij. En u slaapt niet goed? Ja, dat komt omdat u overdag geen leuke dingen doet. De nacht is de spiegel van de dag. Hoort u het goed? Het is echt waar, de nacht is de spiegel van de dag. Niks slaappillen, dat helpt niets. Slaap is een natuurlijk proces en daar kunt u zelf invloed op uitoefenen. Gewoon leuke dingen doen”.

Intussen belt hij met het bureau van de wachtlijst. Als hij ophangt, zegt hij, “ja dat dacht ik al, het gaat nog heel lang duren en bij u nog langer dan voor anderen omdat u de taal niet spreekt. U gaat niet het groepstraject in maar het individuele traject en dat kost veel meer tijd. Maar u weet nu wel zeker dat u op de wachtlijst staat. U krijgt vanzelf bericht als u aan de beurt bent. Nu moet u gewoon de knop omzetten, leuke dingen doen, een handwerkje maken, van bloemen genieten, echt die knop omzetten. ” De hele riedel begint opnieuw en het half uur is voorbij. Mw S maakt een nieuwe afspraak en we gaan de kamer uit. Als ik de deur achter ons dicht doe, zegt ze  “praten, praten, praten” en zo was het maar net. Een psycholoog die een half uur vulde met … ja, met wat? Goede bedoelingen, denk ik. Mw S werd er niet vrolijker van. Daar ging haar nachtrust.

Op de terugweg lopen we langs de receptie. Mw S had een telefoontje gekregen dat er een brief voor haar klaarlag ivm haar COVID vaccinatie. Het meisje van de receptie haalt uit de la de brief voor mw S. Het onderwerp? Steunkousen! Niks Covid. De brief was van november. De steunkousen al bijna versleten. Na wat zoeken kwam de goede brief tevoorschijn.

Mw S was heel blij dat ik mee was gegaan. We maakten een afspraak voor de volgende week, niet zoals gewoonlijk op dinsdag maar voor donderdag. Ik fietste weg en mw S riep me na. Fijne Koningsdag!!

Gewoon de knop omzetten.