Terschelling, zondag 1 januari
Vandaag zou er gefietst worden. Van Oost naar West en weer terug. Het grappige is dat er veel herinneringen hier op het eiland liggen. We zijn er inmiddels al zo’n vijf keer geweest en hebben daarbij twee keer hier de marathon gelopen, de zogenaamde Berenloop. De tweede marathon was in 2011 en het was de 25e van H. H liep hem geweldig en na afloop werd zijn jubileumloop op gepaste wijze gevierd met de lopers van onze club die ook aan de Berenloop hadden meegedaan. Maar de bloemen gingen naar HK, want die was met een tijd van 3.37.40 over de finish gekomen. Ik bespeurde toch een kleine teleurstelling bij H. Wat is er nou mooier om je 25e en laatste marathon als eerste in je categorie te lopen? HK heeft er later nooit iets over gezegd en H geloofde het ook wel. Een grap van HK dachten wij, maar wel een flauwe.
Vandaag, op nieuwjaarsdag, fietsen we een deel van de route en de herinneringen komen langzaam maar zeker steeds sneller naar boven. ‘Was het hier dat HK op de grond zat omdat alles pijn deed?’ Ja, dat was hier. Ongelofelijk, het beeld kwam terug alsof we er gisteren gelopen hadden. ‘En hier gingen we het strand op en daar kwamen we er weer af.’ ‘Waar ben jij er eigenlijk vandoor gegaan?’ vroeg ik aan H. Eigenlijk wist ik het antwoord al. Dat moet op het strand zijn geweest. Daar is hij altijd veel sneller. H heeft iets met zand. We fietsen nog een groot deel van de route en bij hotel NAP stoppen we. Ze verkopen er heerlijke glühwein.
Op een bankje hebben we de hele loop van 2011 nog eens doorgenomen. Hoe kon het toch dat HK met een tijd van 3.37.40 als nummer 1 in de categorie mannen 60 stond genoteerd? HK liep heel moeilijk en deed daarom vaak langer dan 5,5 uur over zijn marathons. Een hele prestatie, dat is zeker. We wisten ook dat hij juist daarom een half uur eerder was gestart en zijn chip aan een medeloper had gegeven die voor hem bij de start klokte. Maar hoe kon hij dan boven H zijn geëindigd die 3 uur 48 min. had gelopen? En we hadden hem notabene ingehaald, terwijl hij doodmoe in de berm zat. Een mysterie. Inmiddels weten we dat hij de boel voor de gek heeft gehouden. Dat hij zich naar de finish heeft laten brengen zonder het zand ooit gezien te hebben om zo met een mooie tijd te finishen.
De glühwein was op. We fietsen bij een prachtige zonsondergang over de dijk naar ons huisje terug. Het hele mysterie is opgelost. We genieten van prachtige vergezichten. Zand erover.