Kloosjes

.Mijn grote hobby is hardlopen, maar ik houd ook van fietsen en zwemmen. Genoeg reden voor mijn zoon om mij uit te dagen voor zíjn grote hobby: een triatlon. Ik twijfelde even, zei toen ‘ja’ en schreef in onder de juiste leeftijdscategorie. Ik ging de uitdaging aan. Natuurlijk geen hele. Dat was veel te hoog gegrepen. Het werd de Olympische: 1,5 km zwemmen, 40 km fietsen en 10 km hardlopen.

Ik ging op zwemles. De schoolslag beheerste ik als de beste. Ik was ermee opgegroeid. Maar borstcrawl? Dat werd oefenen en nog eens oefenen. Volgens de zwemjuf lag ik goed in het water. Mooi meegenomen. Na een les of 10 haalde ik 25 meter borstcrawl. Een maand later 50 meter. Nooit te oud om te leren. Ik ging van het heldere chloorbad het donkere buitenwater in en hoopte op een flinke dosis voorzienigheid tijdens de wedstrijd. Vijftienhonderd meter borstcrawl bleef de grootste hobbel.

Op de dag van de wedstrijd was het prachtig weer. De zon scheen en het waaide een beetje. Mijn zoon stond al startklaar om te gaan zwemmen. Een vak vol met prachtig gespierde sportlichamen. De iets minder gespierde oudjes startten als laatste. Daar ging ik. Niks beetje waaien, er stond gewoon een flinke bries. De golven hadden er zin in. Borstcrawl werd toch schoolslag. Twee paar sterke armen trokken mij bij de finish uit het water. Ik mocht op weg naar de fiets. Heerlijk! Mijn fiets en de tijd gingen snel dus restte er weldra nog maar een onderdeel, het hardlopen.

En wat ontdekte ik die dag?  Als je 1,5 km hebt gezwommen en 40 kilometer in de fietsbenen hebt, is 10 km hardlopen héél zwaar. Waar bleef al mijn hardloopervaring? Mijn zoon stond al langs de kant op mij te wachten. ‘hup moeke, je bent er bijna!’

Bij de finish liep ik rechtstreeks in de armen van een moederlijke Amsterdamse. Gefeliciteerd meid. Loop meteen maar door, je bent eerste en je moet het podium op. Uitdaging geslaagd. Daar stond ik op de hoogste trede. Vierenzestig jaar oud, eerste in mijn leeftijdscategorie maar ook de enige.  Nooit te oud.